Rousseau Diyaloglar'ının müsveddesini [Paris'teki] Notre Dame Kilisesi'nin büyük mihrabına bırakmak ve bunu yapmakla, kendisine zulmedenleri protesto edişinin kendinden sonra geleceklerin bilmesini garanti altına almak istiyordu. Rousseau, bu teşebbüsünden vazgeçti ve eserini, ölümünden sonra basacağına emin olacağı bir yayımcıyı bulamamanın ümitsizliği içinde müsveddelerine sıkı sıkı sarılarak Paris sokaklarını arşınladı. Köşebaşlarında, kendi el yazısı ile çoğalttığı broşürlerini dağıttı, ama gelip geçenlerin hakaretlerine maruz kaldı. Gerçi onun bu hareketleri bizde acıma hisleri uyandırıyorsa da, bu tür bir hareketin patolojik olduğunu da hissediyoruz. Yine, Diyaloglar'ını okuduğumuz zaman onun, bilhassa kendisinin düzensiz tahayyülünün kurbanı olduğunu da görüyoruz. Sadece değil, bilhassa dedim.